Bij het horen van de titel Kracht on Tour voelde ik mij meteen aangesproken. Negen jaar geleden kreeg ik een ongeluk met een taxi in Istanbul en liep ik een dwarslaesie op. Ik was moeder van twee kinderen, actrice en cabaretière en het liep allemaal lekker. Dat veranderde van het ene op het andere moment. Om te revalideren was een Kracht on Tour op zich. Stap voor stap, met heel veel geduld, langzaam accepterend en levend van dag tot dag. Mijn acteursbestaan voor de camera reduceerde van 100 naar 1 procent.
Paradoxaal genoeg ontdekte ik juist door het ongeluk mijn ware kracht. Mijn doorzettingsvermogen en mijn goede inborst. En mijn zelfkennis groeide. In de maandenlange periode, waarin ik van beneden verlamd was en van boven zwaar gewond, had ik nog steeds oog voor mijn omgeving. Voor mijn kinderen, mijn man, mijn verzorgers. En ik kreeg terug: ‘wat ben je aardig en attent’. Dat gaf mij kracht en ik dacht: ‘ik ben wie ik ben, wat leuk! En besefte: ‘ik heb nog steeds veel te bieden.’ In die periode vroegen ze mijn zoon in Vinger aan de pols: ‘Is je moeder veranderd?’ Hij antwoordde: ‘Ik vind het heel erg voor mijn moeder, maar nee: ze bestiert nog steeds het huishouden. Vanuit het ziekenhuis, met haar telefoon.’ En mijn vriend vroeg mij vlak voor mijn operatie ten huwelijk, om een statement te maken. Dat gaf heel veel kracht. Ruim twee jaar later zijn we getrouwd door Job Cohen. Door heel hard werken kon ik staand het ja-woord geven. Bij de revalidatie heb ik er alles uitgehaald. Daardoor kon ik mijn leven weer oppakken. Ik ging radiopresentatie doen en vond dat geweldig, maar na een grote bezuinigingsronde moest ik er uit. Toen voelde ik me diep ellendig, afgedankt en uitgerangeerd. Totdat ik in het tv-programma De Wandeling een visioen kreeg. Ik had een handbike geleend voor het interview en ik dacht: wat is geluk en wat zou ik nu het liefst doen? Want ook na mijn ongeluk heb ik veel geluksmomenten ervaren en me dankbaar gevoeld. En op dat moment was ik het liefst doorgefietst voor een rondje aarde.
Die gedachte heb ik vastgehouden. Ik ben professioneel gaan trainen, begeleid door topsporters, en daar kreeg ik veel zelfvertrouwen door. In 2014 deed ik mijn eigen Kracht on Tour: 4000 kilometer op de fiets van Nederland naar Istanbul. Een fantastische ervaring. Maar ook bizar: moest ik eerst invalide worden om een droom na te jagen? Daarvoor hield ik rekening met iedereen –met mijn ouders, mijn geliefde, mijn kinderen, mijn omgeving-, en ik stelde het leven constant uit. Blijkbaar is er een ziekte, ongeluk, scheiding of burn-out nodig om te doen wat je werkelijk wilt. Mijn wens? Als mijn verhaal anderen kan inspireren, dan ben ik een gelukkig mens!