Op tv was deze week een debat te zien, onder leiding van Jeroen Pauw, tussen Culemborgse Marokkanen, Molukkers en autochtonen. Zij bogen zich over de vraag hoe in vrede en harmonie met elkaar te leven en hoe de onlusten te stoppen die in 2009 begonnen en tot op heden doorsluimeren? Alle betrokkenen willen een oudejaarsjaarwisseling zonder incidenten. De ‘nieuwe Nederlandse burgers’ schuwen het debat niet en een andere aangename verassing is dat de stem van deze ‘nieuwe’ Nederlandse burgers niet anders klinkt dan de stem van de autochtonen!
Tien jaar geleden heeft Pim Fortuyn honderdduizenden Nederlanders, waaronder zelfs allochtonen – al is het een bescheiden aantal- een stem gegeven.
Burgers die domweg niet werden gehoord. Tijdens mijn werkzaamheden in het land hoorde ik die stem wel en velen met mij ook, maar op landelijk niveau, in de media en door de politiek werd die stem niet gehoord. Wat Pim Fortuyn begon, zetten Theo van Gogh, Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders voort. Niet ieders bijdrage was even vruchtbaar, soms waren laatstgenoemden zelfs destructief. Ayaan ontketende het debat waar ze vaak voor wegliep en Geert schittert regelmatig door afwezigheid, maar allen hebben geforceerd dat talloze burgers actief deelnemen aan het debat. Nog steeds reis ik dankzij mijn werk door het hele land en kom ik in alle geledingen van de samenleving. Er is niet alleen maar gemopper en geklaag of alleen maar angst en haat. En ja, er zijn vooroordelen en ja er is discriminatie maar er is ook de wil om in dit land in vrede samen te leven. Naast de kloof en de segregatie is er ook verbinding. Er worden geweldige initiatieven ontplooit door burgers zelf. De kersgroet van de Telegraaf zet elk jaar weer gewone burgers in het zonnetje, al lijken de ‘nieuwe’ Nederlanders relatief ondervertegenwoordigd. Ik kan u verzekeren dat ze er wel zijn. En we zien en horen ze meer en meer.
Zo zijn er dit jaar geen berichten meer over afgelaste kerstfeesten op scholen of dat kerstbomen niet welkom zijn. Sterker, steeds meer allochtonen vragen elkaar “Wat doe jij met kerst?”
Vorige week antwoordde de Marokkaans-Nederlandse columnist en schrijver Mohammed Benzakour op die vraag ‘dat hij helaas niets had’, waarop ik hem uitnodigde. “Dank je wel Funda, maar ik wil een kerstdiner bij een echt Christelijk gezin ervaren.”
Het is hem gelukt! Zijn openbare oproep is beantwoord door een christelijk Nederlands gezin. Hij vindt het heel spannend. Uiteraard ga ik ervan uit dat Mohammed deze uitnodiging beantwoordt met het eerstvolgende Suikerfeest.
Bij ons aan de kersttafel is altijd plek voor singles en tot het laatste moment zijn nog verdwaalde, eenzame zielen welkom. Dit jaar wordt mijn gezin, bestaande uit Turken en Nederlanders, aangevuld door Marokkanen.
Hoe de invulling van uw weekend ook is, ik wens iedereen gezegende, prettige en vredevolle feestdagen.
Maar mijn kerstgroet gaat postuum naar Pim Fortuyn.