Depressief

Het Nederlandse Huisartsen Genootschap heeft een nieuwe richtlijn voor het voorschrijven van antidepressiva: het mag alleen nog bij zware depressies. Waarom nu pas een richtlijn? Dat antidepressiva bij milde depressies niet werken is immers al langer bekend. Omdat ook hier de farmaceutische industrie met succes de negatieve studies jarenlang heeft weten te verzwijgen terwijl ze actief én met succes hebben gelobbyd; bijna één miljoen Nederlanders slikken antidepressiva. Dat is ook een reden om depressief te worden. Het zijn dure en verslavende middelen, maar niet verkrijgbaar zonder recept. Hoe sterk, machtig en agressief de farmaceutische industrie ook is, het zijn de huisartsen die ze voorschrijven. 

Zij hebben een poortwachterrol en bij twijfel kon een huisarts de patiënt doorverwijzen naar een psychiater. Tachtig procent van antidepressiva wordt namelijk voorgeschreven door de huisartsen. Of het aan de gemakzucht van de huisarts lag of aan de te mondige patiënt; met de nieuwe richtlijn móet er nu doorverwezen worden. Jaren geleden raakte ik depressief. Angstaanvallen, ernstige slaap- en daarmee samenhangende concentratieproblemen, een eetstoornis; kortom ik ging als een zombie door het leven. Ik had een nieuwe baan, was net moeder geworden en had aanhoudende relatieproblemen. En in datzelfde jaar werd een goede vriend (en nee, geen crimineel) in het bijzijn van zijn zoon doodgeschoten. Mijn toenmalige arbo-arts vond dat er zoveel tegelijk speelde dat hij mij niet zonder meer antidepressiva wilde voorschrijven. Hij verwees mij door naar een psychiater en  na één consult verwees hij mij naar een psycholoog. “Eerst praten als therapie”, was zijn remedie. Naar de medicijnen grijpen kon altijd nog. Nog steeds ben ik die arbo-arts en psychiater dankbaar. Gesprekken en andere tips hielpen afdoende. Die succeservaring heeft er toe geleid dat ik na mijn ongeluk 5 jaar geleden betrekkelijk gemakkelijk van de antidepressiva ben afgebleven. Dankzij onderzoek weten we meer over de werking van ons brein. Alles is van invloed. Wat we eten, hoe en óf we bewegen, natuur, stilte, muziek, zelfs kleuren; alles heeft effect op onze psyche. Moeilijk te bepalen ziektes als depressie en burn-out moeten niet onderschat worden en zeker niet ontkend. De nieuwe richtlijn is goed voor de nieuwe gevallen maar wat gebeurt er met de miljoen verslaafden? Is er voor hen een afkickprogramma? Het is om depressief van te worden. Vecht ertegen.

(Eerder verschenen in De Telegraaf vrijdag 15 juni 2012)

Deel Dit