Afscheid bij Paleis Soestdijk

Het is middernacht en we zijn nog steeds niet klaar voor de grote reis die zeker drie maanden gaat duren. Ik moet er maar op vertrouwen dat alles geregeld is wat ik gevraagd heb.

In dit stadium nog vragen of er een databundel is geregeld om mijn columns te kunnen verstu- ren is niet handig. Ik krijg een snauw. Geen databundel dus. Ik hou wijselijk mijn mond maar maak me wel zorgen.

We zijn moe en geprikkeld. We slapen pas om 2.00 uur.
Om 6.30 gaat de wekker. Ik word geïnterviewd door de NOS radio. Om half tien zijn we in het Olympisch Stadion. Een gewel- dig team van familie, vrienden,

kennissen maar ook mensen die mijn streven een warm hart toe dragen, staat klaar om deze grote dag onvergetelijk te maken. Leoni Jansen, Olga Commandeur, Jörgen Raymann, Ali B, Silvana Simmons, Barbara Barend, Jetty Mahturin, Marc De Hond e.a. zijn er ook. De BN’ers zijn mijn vrienden en collega’s, maar laten we eerlijk zijn, dat doet mijn zaak Stichting Bewegen is Leven goed.

Als in een roes vertrek ik met mede fietsers, jong en oud en validen en mindervaliden onder luid gejuich naar onze eerste bestemming.
Totaal verkleumd en verregend komen we aan bij Paleis Soest- dijk. We nemen afscheid en ik fiets 2,4 km door naar de cam- ping. Omdat ik geen proper afscheid heb kunnen nemen van mijn kinderen spreken we af om daar waar wij zijn met elkaar te dineren.

De kinderen zetten ons af bij onze camper en nu nemen we echt afscheid.

 

Deel Dit