Men is nooit te oud om te leren. Mooie uitdrukking. Of is dat een gezegde? Heb ik de laatste tijd wel vaker last van. Dat weet ik toch? Dat heb ik altijd geweten en nu het puntje bij paaltje komt, twijfel ik. Lijd ik aan Alzheimer light? Volgens mijn lief heb ik een geheugen als een olifant. Ja, bij hem vergleken misschien.
Ik wou dat mijn geheugen zo goed was, als mijn lief beweert. Ik lees alles wat los en vast zit maar kan echt niet alles onthouden. Eigenlijk lijd ik aan iets anders dan een goed of matig geheugen.
In het Turks wordt de uitdrukking ‘zo gulzig als een aap’ gebruikt voor mensen die te veel willen, waar eigenlijk vooral mee bedoeld wordt dat ze ‘níet weten wat ze willen’. Dit is vaak tegen mij gezegd. Helaas betrof dit niet altijd een compliment, zo van: “Wat ben jij een veelzijdig”.
Natuurlijk heb ik mijzelf voorgehouden dat nieuwsgierigheid en leergierigheid een goede deugd is; maar soms is het zo vermoeiend. Het gevoel alles te willen weten, niets te willen missen, terwijl je weet dat dat schier onmogelijk is. En zo loop ik met veel ‘halve kennis’ over zeer uiteenlopende zaken door het leven.
Zeer breed geïnteresseerd maar vaak hap snap. Zo ook al jaren op het gebied van filosofie. Dus heb ik recent besloten een filosofiecursus te volgen. In de hoop op verdieping. Mijn lief volgt deze cursus ook. Zonder hem is het voor mij een stuk lastiger in de niet rolstoelgeschikte omgeving maar het is ook goed voor onze relatie gebleken. Kent u dat? Het stel dat bijna geen woord wisselt met elkaar in een restaurant? Bij gebrek aan onderwerpen gooien wij er nu een filosoof tegenaan.
Mijn gulzigheidsprobleem is er nog steeds niet mee verholpen. Maar aan het einde van deze cursus zal wel blijken of er enige verdieping is bereikt of niet. Dan zal blijken of mijn gulzigheid tot zelfontplooiing heeft geleid of dat het gewoon zelfbedrog was.
(Eerder verschenen in de Telegraaf vrijdag 23 september 2011)