Wat hebben de Groene Telegraaf en de verleidingskunsten van Eberhard van der Laan met elkaar te maken?
De minister voor Wijken, Wonen en Integratie wil moeders van Turkse en Marokkaanse afkomst verleiden om in dezelfde school waar ze elke dag hun kind brengen, Nederlandse taalcursussen te volgen.
Het gaat om een groep vrouwen die hier al lang wonen – soms wel twintig jaar – de taal niet of nauwelijks spreken, maar geen inburgeringsplicht hebben. Hij kan ze niet dwingen.
Daarom bracht hij in 2009 een wijziging van de Wet inburgering (vrijwillige inburgering, persoonlijk inburgeringsbudget en harmoniseren handhavingstermijnen) tot stand. Een van de onderdelen van deze kwaliteitsverbetering betreft de vrijwillige inburgeraars en het opnemen van de vrijwillige inburgering in de Wet inburgering.
Van der Laan beseft dat zijn aanpak soft zal worden gevonden en verklaart dat deze aanpak minder soft is dan men denkt. De morele druk op deze vrouwen is groot. De boodschap aan deze moeders is: “Het is goed voor u, uw buren, andere contacten. Maar bovenal voor uw kinderen is het belangrijk dat u de Nederlandse taal leert”. De lessen zijn basaal en worden gezien als een voortraject voor de echte inburgeringcursus. Hij hoopt deze vrouwen te verleiden om vrijwillig door te gaan met de brede, moeilijkere inburgeringscursus.
Waarom niet straffen of dwingen door middel van sancties bijvoorbeeld?
Straffen, dreigen, beboeten of chanteren. In alle verhoudingen tussen mensen spelen deze mechanismen een rol: ouder-kind, werknemer-werkgever, burger-overheid, individu-samenleving, zelfs tussen mens en dier. Waarom verleiden en belonen?
De Telegraaf kiest inzake het milieu nu ook voor de weg van beloning en verleiding. Volgens de hoofdredacteur Sjuul Paradijs heeft dit thema een slecht imago gekregen omdat de politiek de burger bij voorkeur straft voor gedrag, via belastingen, terwijl het veel beter is om milieuvriendelijk gedrag te belonen.
Ook Al Gore prijst het initiatief van De Groene Telegraaf: “Het vergroot het draagvlak voor de groene technologie en is daarom belangrijk in de strijd tegen de klimaatverandering.”
De Groene Telegraaf wil met deze prikkelende naam duidelijk maken dat duurzaamheid ook iets is van de gewone burgers en niet alleen van milieuactivisten.
Jarenlange overheidscampagnes en voorlichting op allerlei gebieden zijn niet afdoende gebleken om burgers tot ander (lees gewenst) gedrag te stimuleren. De wet op algeheel rookverbod in openbare ruimtes is daar een recent voorbeeld van.
Maar met wetten en dwang alleen lukt het dus ook niet. Het initiatief van De Groene Telegraaf en de minster van integratie is dus niet alleen prijzenswaardig maar ook broodnodig.
Ondernemer Koonstra is heel blij met de actie van de Telegraaf. Ze benadrukt dat het ook gaat om de juiste toon te krijgen in de discussie en de samenleving.
Alle burgers hebben een combinatie van stimulans, dwang en verleiding nodig om iets te doen wat nota bene goed voor henzelf of hun leefomgeving is. Zo bezien is het niet vreemd om de nieuw- en de oudkomers op dezelfde manier te behandelen zoals we zelf verleid willen worden.
Oorspronkelijk verschenen in de Telegraaf op 18 december 2009.