Verstandelijk beperkten zijn vaak te zwaar. Volgens gehandicaptensport Nederland kampt 43 procent van de mannen met een beperking met overgewicht. En bij de vrouwen is dit 87 procent . “Tijd voor actie”, vond de Friese zorginstelling Talant. De reguliere methoden helpen niet. Met een cursus speciaal gericht op deze doelgroep verliezen sommige deelnemers wel 20 kilo in een half jaar. “Begeleiding van en voorlichting aan deze mensen is niet moeilijker dan anders, maar wel specifieker” zegt projectleider Nico de Vries. Hij benadrukt dat het geen afvalprogramma is. Talant experimenteerde jaren geleden met stappentellers. De norm is 10- tot 12 duizend stappen per dag. Meeste cliënten haalden met moeite 600. Ze ontdekten dat ze met een kwartiertje wandelen er zo 1.500 stappen bij hadden.
Ik ben dan wel niet verstandelijk gehandicapt maar met mijn dwarslaesie en een structureel gebrek aan beweging, ligt overgewicht ook voor mij constant op de loer. Deze week is het precies vier jaar geleden dat ik een zwaar verkeersongeluk in Istanbul heb overleefd maar helaas ook in een rolstoel ben beland. Mijn motto: “Nu ik leef maak ik er maar het beste van. Anders had ik net zo goed dood kunnen gaan.”
Twee jaar na het ongeluk heb ik mijn aangepaste rijbewijs gehaald en rijd weer auto. Treed op in het theater, acteer voor de camera, presenteer wekelijks radio, ben actief als bestuurslid of ambassadeur van een aantal organisaties en ga in op uitnodigingen voor talkshows op televisie. Soms is elke dag een feest, soms is elke dag een strijd. En ik leef.
Strijd tegen pijn, ongemak en schaamte. Schaamte over mijn onontkoombare afhankelijkheid in bepaalde situaties heb ik overwonnen; moest ik wel overwinnen om dit actieve leven te kunnen leven. Maar de strijd tegen overgewicht ben ik aan het verliezen.
Zonder hulp kan ik niet op een fiets, een powerplate, een mat voor grondoefeningen en al helemaal niet in het zwembad komen. Het begon vorig jaar geleidelijk aan mis te gaan.
Ik heb met een paar betrokkenen Stichting Bewegen is Leven opgericht en Erica Terpstra bereid gevonden om ambassadeur te worden. Maar aan een stichting op papier hebben wij rolstoelers niets. Wij hebben een aangepast ‘fitnesscentrum’ met sterke en gemotiveerde begeleiders nodig. En een dokter Frank, die meer doet dan per mail adviseren de lift te laten staan en een extra blokje om te lopen.
(Eerder verschenen in de Telegraaf 11 februari 2011)
Goed om dit van je te lezen. Je bent echt een uitstekende ambassadeur voor dit onderwerp.
En een kanjer. Geweldig.
Echt boeiend! Ben je toevallig van plan meer van dit soort stukjes te maken? Ik hoop het! Ik ben ten minste onwijs verbluft. Ga natuurlijk zo door!